اصطلاح از خروس خون تا بوق سگ کار کردن:در گذشته بازارهای ایران به این شکل ساخته می شد که دو گذر عمود بر هم در میانه به هم رسیده و «چهارسوق» بزرگ را تشکیل می داد.

اصطلاح اهل بخیه هست: اهل بخیه در فرهنگ عامه، کنایه از برخی کارهای خلاف است.

اصطلاح ریش گرو گذاشتن : در گذشته ها ریش و سبیل خیلی حرمت داشت و حتی مردها به ریششان قسم می خوردند واین نشانه جوانمردی بود.

اصطلاح ماست​ ها را کیسه کردن: روزی به مختارالسلطنه (رییس شهربانی دوره رضاشاه) اطلاع دادند که قیمت ماست در تهران خیلی گران شده است.

یک روز فروشنده دوره گردی با پاهایی خسته و لباس های کهنه، از این روستا به آن روستا می رفت تا وسیله های از کار افتاده خانه های مردم را بخرد و یا این که وسیله ایی به آن ها بفروشد….

گرگ را چه به پوستین دوزی: روزی روزگاری شیر مانند همیشه، سلطان جنگل بود و گرگ هم دل پرخونی از او داشت؛ چرا که نه قدرت مبارزه با شیر را داشت و نه شیر به او فرصت می داد که با خیال راحت به شکار بپردازد؛ گرگ برای نجات پیدا کردن از این گرفتاری و مبارزه با شیر ساعت ها فکر کرد و در نهایت نقشه ای کشید.

اصطلاح خر ما از کرگی دم نداشت: ضرب‌المثل یا زبانزد گونه‌ای از بیان است که معمولاً تاریخچه و داستانی پندآموز در پس بعضی از آن‌ها نهفته‌است.

عاقبت دوستی الاغ و شتر: علی‌اکبر دهخدا ادیب، لغت‌شناس، سیاستمدار و شاعر بود.

اصطلاح کینه شتری داشتن: شتر حیوان بسیار لطیف و مهربانی است و از نظر قدرت و استقامت در حمل بار نظیر ندارد و می‌تواند مسافت‌های طولانی را بدون خوردن آب طی کند.

اصطلاح بز خری کردن: یک روز ملانصرالدین تصمیم گرفت گاوش را به بازار ببرد و بفروشد.